ปีนี้อายุ 33 ปีแล้ว….ย้อนกลับไปตอนอายุ 31 ปี ตอนนั้นมีความสับสบว่า เห้ย! ทำไมชีวิตมันเร็วมาก เหมือนแปบเดียว อายุก็ 31 แล้วหรอ แต่มันไม่ใช่แค่แปบเดียวจริงๆ มันคือระยะเวลา 31ปี ที่เราใช้ชีวิตมา
เราเคยเห็นเด็กวัย 16 ที่อยากให้เวลาแต่ละวันผ่านไปเร็วๆ
เราเคยเป็นนักศึกษาวัย 18 ปี ที่อยากให้แต่ละสัปดาห์ผ่านไปเร็วๆ
เราเคยเป็นเด็กหนุ่มวัย 21 ที่อยากให้ถึงสิ้นเดือนไวๆ
เราเคยเป็นเด็กหนุ่มวัน 26 ที่อยากให้สิ้นปีเร็วๆ จะได้อัพเงินเดือนและมีโบนัส
ที่ผ่านมาเราใช้ชีวิตไปข้างหน้า และเฝ้ารอเวลาของอนาคต แต่ก็ไม่เคยหันไปมองข้างหลัง ว่าเราผ่านอะไรมาบ้าง เราคิดแค่ว่าใช้ชีวิตให้มันเต็มที่ก็พอแล้ว และเราก็เข้มงวดในชีวิตมาก ในแต่ละวันเรามีเรื่องต้องคิดต้องตัดสินใจเยอะมาก เลยยอมตัดเรื่องไม่จำเป็นออกไป
เช่น
- ใส่เสื้อผ้าซ้ำๆ ตัดปัญหาว่าวันนี้จะใส่อะไรดี
- กินของเดิมๆ ซ้ำๆ คนรอบข้างจะรู้ผมกินแต่กะเพรา และก๋วยเตี๋ยว
- ไปในที่ซ้ำๆ ไม่ต้องหลงทาง ไม่ต้องคิดว่าจะไปไหนดี
- นอนเวลาเดิม ตื่นเวลาเดิม (แม้วันหยุด)
จริงๆ เรื่องนี้มันมาจากหนังสือที่ผมเคยอ่าน เขาบอกว่าในหนึ่งวัน คนเราต้องตัดสินใจราวๆ 35,000 ครั้ง แค่เรื่องจะกินอะไรดีต้องตัดสินใจราวๆ 120 ครั้ง (ถ้าจำตัวเลขผิดขออภัย) ผมเลยลองทำดู พบว่ามัน Work นะ มันทำให้เรามีเวลาเพิ่มขึ้น ได้คิดได้ตัดสินใจเรื่องสำคัญๆดีขึ้น
แต่…จนกระทั่งอายุ 31 ปี เห้ย…ชีวิตมันไปเร็วว่ะ จะทำแบบเดิมไม่ได้แล้ว ตอนอายุ 31 เลยปรับเปลี่ยนชีวิตใหม่ ให้รายละเอียดกับชีวิตมากขึ้น ให้เอ็นจอยกับวันเวลาอย่างเต็มที่ และมีคุณภาพ ศัพท์ที่เขาเรียกกันคือ Slow Life
เราเลิกนับวันเวลา ไม่รอวันไหนจะถึงศุกร์ หรือเห้ย จันทร์อีกแล้วหรอแต่เราจะใส่ใจกับวันเวลาในแต่ละวันให้เต็มที่ ให้เวลากับหลายๆ อย่างในชีวิต โดยเฉพาะกับเรื่องที่มันเหลือเวลาให้เราน้อยลงเรื่อยๆ เช่น สุขภาพ ครอบครัว และความสัมพันธ์
อาจจะฟังดูเหมือนแก่ แต่ทุกวันนี้ผมมีความสุขกับชีวิตมาก อาจจะมีเรื่องปวดหัวบ้าง แต่มันแค่ช่วงเวลานึงของวัน
และโชคดีที่มีโอกาสได้อายุ 33 ปี