วันนี้ได้คุยกับเพื่อนคนหนึ่งเขาถามเราว่า “รู้สึกโดดเดี่ยวบ้างไหม” เป็นคำถามที่ค่อนข้างแปลกใจที่ได้ยิน
เราถึงกับต้องถามกลับว่าความหมายคำว่าโดดเดี่ยวของเอ็งคืออะไร ? เพราะในมุมของเราการอยู่คนเดียว ไปไหนคนเดียว ไม่ได้หมายความว่าโดดเดี่ยว และเราไม่ได้รู้สึกว่าเราโดดเดี่ยว (มันไม่แย่ขนาดนั้น)
หลังคุยเสร็จทำให้เราคิดอยู่นานเลย เราจะต้องพิจารณากันดีๆ ว่าความรู้สึกเรานั้นตรงกับข้อเท็จจริงหรือเปล่า ?
เราค้นพบว่าเพื่อนน่าจะตีความการอยู่คนเดียวแบบผิดไปมากๆ หลายคนอาจจะตีความว่า เฮ้ยการอยู่คนเดียวมันคือความโดดเดี่ยวนะ
แล้วมันคือการที่เราไม่เหลือใคร เพราะคนน่าจะคิดเสมอว่าการที่เรามีใครสักคนนึงเราจะต้องไม่อยู่คนเดียวไง (ความคิดนี้ก็ไม่ผิด แต่เราว่ามันตื้นเขินเกินไปอ่ะ)
เพราะว่าท้ายที่สุดคนเราทุกคนจะต้องมีชีวิตของตัวเองที่จะต้องไปรับผิดชอบ ทั้งครอบครัว พี่น้อง เพื่อนของเรา การบอกว่าอยู่คนเดียวแล้วโดดเดี่ยวอาจจะไม่ตรงข้อเท็จจริงนักในมุมของเรา
แต่อีกมุมนึงถ้าเรายังมีครอบครัวพ่อแม่พี่น้องแล้วมีความรู้สึกว่าโดดเดี่ยวเราว่ามันไม่ปกติ (ซึ่งเราไม่ได้รู้สึกแบบนั้น)