ถึงเราจะชอบอยู่คนเดียว แต่การมีใครสักคนมันย่อมดีกว่า คือชื่อบทความแรกในรอบหลายปีของผม ส่วนมากจะเขียน หรือรีวิวลงแค่ในเวป digitalmore.co อย่างเดียวก็แทบไม่เหลือเวลาทำอย่างอื่นแล้ว แต่อยู่ๆ ก็เกิดอยากกลับมาเขียนบล็อกส่วนตัวอีกครั้ง ส่วนนึงเพราะรู้สึกว่ามันตอบโจทย์การเล่าเรื่องราวยาวๆ มากกว่าใน Facebook หรือ Twitter นี่เลยเป็นการกลับมาเขียนบล็อกของผมอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้เขียนมายาวนานมากๆ
จากหัวข้อบทความ “ถึงเราจะชอบอยู่คนเดียว แต่การมีใครสักคนมันย่อมดีกว่า” มันอาจจะดูเหมือนเหงา แต่ไม่เลย ถ้าใครได้ตาม Facebook, IG, Twitter ของผม จะเห็นว่าผมชอบไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด น้อยมากๆ ที่จะไปกับคนอื่น ส่วนนึงเพราะผมเป็น introvert ด้วย จึงชื่นชอบการอยู่คนเดียวมากๆ เรียกได้ว่า แทบไม่อยากชวนใครไปเลย (เราจะไปกับคนที่เรานิทมากๆ เท่านั้น ซึ่งมีไม่กี่คน และเราให้ความสำคัญกับคนเหล่านั้นมาก ถ้าเขาชวนเราจะไม่ค่อยปฏิเสธ)
ที่บอกว่าประโยคมันฟังดูเหมือนเหงา แต่เราคิดว่าเราไม่ได้เหงาขนาดนั้นนะ คือมันมีแหละบางทีทีแอบเหงาๆ แต่มันก็แปบเดียว เพราะการมีใครสักคนในชีวิตมันย่อมดีกว่าอยู่คนเดียวอยู่แล้ว แต่…บนเงื่อนไขว่า คนนั้นต้องไม่ toxic นะ
การอยู่คนเดียวสำหรับเราคือ แค่ได้ออกไปทำอะไรคนเดียว ก็เหมือนได้ฮีลพลังตัวเองแล้ว มันมีบางทีที่เราคิดว่าถ้ามีใครสักคน (หมายถึงแฟน) ก็คงจะดี แต่ถ้ามีแล้วต้องอยู่คนเดียว การอยู่คนเดียวต่อไปดีกว่า
จริงอยู่ว่าเราควรมีความสุขด้วยตัวเอง แต่นั้นมันไม่ง่ายเลย การจะมีความสุขในชีวิตมันฟังดูไม่ใช่เรื่องยาก และก็ไม่ใช่เรื่องง่าย จะว่าอยู่ที่มุมมองด้วยก็ถูก
และยิ่งพอเรามีความสุขเองได้ เราจะรักและหวงความสุขนั้นมาก แต่ก็นั้นแหละ การมีใครสักคนย่อมดีกว่า เราอยากเล่าว่า วันนี้เราเจอเรื่องดีๆ อะไรบ้าง มันคงจะดีถ้ามีคนมาฟังมัน
การไปไหนมาไหนคนเดียว อาจจะก่อให้เกิดความรู้สึกเหงาๆ ซ่อนอยู่ภายในใจลึกๆ บ้าง แต่ก็อดยอมรับไม่ได้จริงๆ ว่า มันเป็นอีกหนึ่งหนทางในการสร้างความสบายใจได้ดีที่สุด
เพราะอย่างน้อยก็ไม่ต้องเอาตัวเองไปทำให้ใครเดือดร้อน และก็ไม่ต้องได้รับความเดือดร้อนจากคนอื่นด้วย
ลองใช้เวลากับตัวเอง กับเรื่องที่ตัวเองชอบดู เพื่อค้นพบความสุข
